ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΑΤΡΩΝ
Με οδυνηρή έκπληξη οι γιατροί της Θεσσαλονίκης πληροφορηθήκαμε τις δηλώσεις της συνδικαλιστικής μας ηγεσίας περί πειθαρχικών παραπομπών μελών του συλλόγου μας χωρίς να έχει προηγηθεί κανένας ουσιαστικός διάλογος για το ρόλο του κλάδου στη διαμόρφωση της πρωτοβάθμιας περίθαλψης στη χώρα μας.
Θεωρώ την παραπάνω άποψη όχι μόνο άστοχη αλλά και συνδικαλιστικά και πολιτικά επικίνδυνη για τα συνολικά συμφέροντα του κλάδου διότι με τέτοιες αποφάσεις κινδυνεύουμε να αποξενωθούμε από την δοκιμαζόμενη ελληνική κοινωνία. Θεωρώ επιπλέον μεροληπτική την παραπάνω δήλωση διότι ο πρόεδρος του συλλόγου δεν πρέπει να εκφράζει ένα μόνον τμήμα των συναδέλφων μας, εν προκειμένω των συναδέλφων που εργάζονται στο ΙΚΑ, αλλά οφείλει να συνυπολογίζει και να συνταιριάζει τα δικαιώματα και άλλων κατηγοριών επαγγελματιών γιατρών. Παρ’ όλα αυτά θεωρώ ότι το μεροληπτικό του πράγματος είναι το έλασσον της υπόθεσης. Το μείζον είναι η επικίνδυνη αντίληψη που εμπεριέχεται σε τέτοιου είδους δηλώσεις ότι το συμφέρον της συντεχνίας των γιατρών υπερέχει όλης της κοινωνίας και ιδίως των φτωχότερων και ασθενέστερων τμημάτων αυτής. Θεωρώ ότι καμία επαγγελματική κατηγορία δεν δικαιούται να αφαιρεί από την οπτική της το γενικότερο καλό, έστω και με μικρές υποχωρήσεις στο συντεχνιακό της όφελος, ειδικά όταν υπάρχουν μεγάλα περιθώρια να εναρμονιστούν οι γενικότερες ανάγκες της πρωτοβάθμιας υγείας του ελληνικού πληθυσμού με τα επαγγελματικά συμφέροντα των λειτουργών της υγείας.
Και ερωτώ: η σύσταση ενιαίου φορέα παροχής πρωτοβάθμιας περίθαλψης για όλο τον ελληνικό πληθυσμό καθώς και η δυνατότητα ελεύθερης επιλογής γιατρού είναι ή δεν είναι πρόοδος για την ελληνική κοινωνία? Σε ένα ταμείο σαν το ΙΚΑ με υπερκορεσμένες υπηρεσίες υγείας, όπου 5.000 συνάδελφοι καλούνται να εξυπηρετήσουν 5.000.000 ασφαλισμένους, δεν θα λειτουργήσει ανακουφιστικά η ένταξη άλλων 15.000 γιατρών? Εντέλει το σύνολο των ελλήνων πολιτών δεν δικαιούνται μια αξιοπρεπή πρωτοβάθμια κάλυψη ανάλογη των δυσβάστακτων ασφαλιστικών τους εισφορών? Με το χέρι στην καρδιά εμείς σαν χρήστες, σαν ασθενείς ποιο επίπεδο περίθαλψης προτιμούμε – αυτό που μας παρέχει το ΤΣΑΥ (ταμείο Υγειονομικών) και ο ΟΠΑΔ (Δημοσίων υπαλλήλων) ή αυτό που επιφυλάσσει το ΙΚΑ στους ασφαλισμένους του? Κι όμως πληρώνουμε ίδιες – αν όχι μικρότερες – ασφαλιστικές εισφορές από αυτούς.
Από την άλλη άραγε αυτή η μεταρρύθμιση διαλύει επαγγελματικά την ομάδα των συναδέλφων που απασχολούνται στο ΙΚΑ? Καταστρατηγεί συντριπτικά τα νόμιμα επαγγελματικά τους δικαιώματα? Κατά τη γνώμη μου όχι. Είναι αλήθεια ότι οι μέχρι πρότινος κυβερνητικές θέσεις διακρίνονταν από ασάφεια η οποία μπορεί να δικαιολογήσει καλόπιστες επιφυλάξεις. Ακούσαμε όμως από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δηλώσεις του Υπουργού Υγείας και του διοικητή του ΙΚΑ, που εάν μετατραπούν σε γραπτές δεσμεύσεις προσφέρουν έδαφος διαλόγου. Πάντως ο πυρήνας της πρότασης της πολιτείας για ενιαία παροχή πρωτοβάθμιας περίθαλψης σε όλους τους έλληνες είναι κοινωνικά δίκαιος και παράλληλα πιστεύω ότι κάτω υπό ορισμένες προϋποθέσεις δεν θα θίξει τα νόμιμα επαγγελματικά δικαιώματα των συναδέλφων ιατρών του ΙΚΑ.
Χρειάζονται βέβαια αρκετές διευκρινίσεις και καθαρές εξηγήσεις για να υλοποιηθεί η πρόταση χωρίς εκατέρωθεν απώλειες. Μερικές από αυτές προσφέρω στο τραπέζι της συζήτησης.
Πρώτον θεωρώ ότι οι ελεύθερη επιλογή γιατρού για όλους τους έλληνες είναι μία σημαντική κατάκτηση. Εδώ δεν χωρούν αμφισβητήσεις.
Δεύτερον το σύστημα αμοιβής του ιατρού ανά επίσκεψη χωρίς προκαθορισμένες οροφές προσφέρει οφέλη και στον γιατρό και στον χρήστη. Ο γιατρός θα διεκδικήσει ελεύθερα την προτίμηση του ασθενή στηριζόμενος μόνο στην επιστημονική του κατάρτιση, στον επαγγελματισμό του, στην ηθική του προσέγγιση και την κοινωνική του ευαισθησία, χωρίς η προτίμηση αυτή να αλλοιώνεται από προνομιακές εργασιακές σχέσεις ομάδων ιατρών με τον εκάστοτε ασφαλιστικό φορέα.
Τρίτον οι συνάδελφοι του ΙΚΑ δεν πρέπει να χάσουν τις πάγιες μέχρι τώρα αμοιβές τους. Η οποιαδήποτε κοινωνική μεταρρύθμιση δεν μπορεί να στηρίζεται στο μηδενισμό των εισοδημάτων άλλων κοινωνικών ομάδων. Κι εδώ υπάρχουν λύσεις. Προτείνω να συμψηφισθεί ο ισχύων μισθός με τον αριθμό των ιατρικών πράξεων που αναλογούν στο συγκεκριμένο ποσόν. Με τις νέες προτεινόμενες τιμές βέβαια.
Τέταρτο ποιά αμοιβή θα ήταν ικανοποιητική αλλά και ανάλογη της σημερινής οικονομικής κατάστασης της χώρας μας? Οι λεπτομέρειες ας είναι προϊόν διαπραγμάτευσης της συνδικαλιστικής μας ηγεσίας με την πολιτεία. Σαν μια συμβολή όμως στο διάλογο καταθέτω το παράδειγμα της Γαλλίας και της Γερμανίας. Ο Γερμανός συνάδελφος της πρωτοβάθμιας περίθαλψης σήμερα αμείβεται με 35 € ανά χρήστη ανά τρίμηνο. Δηλαδή η αμοιβή είναι 35 € για όσες επισκέψεις χρειάζεται το άτομο σε ένα τρίμηνο. Στη δε Γαλλία η αμοιβή έχει καθοριστεί σε 22 € ανά επίσκεψη . Για την ευκολία της σύγκρισης σημειώστε ότι ο κατώτερος θεσπισμένος μισθός στη μεν Γερμανία είναι 1500 € στη Γαλλία 1200 και στην Ελλάδα 745 €.
Πιστεύω ότι και άλλοι συνάδελφοι θα έχουν να προσφέρουν ενδιαφέρουσες προτάσεις. Δυστυχώς η συνδικαλιστική μας ηγεσία δεν έδωσε τη δυνατότητα να ανταλλάξουμε απόψεις μέσα από τα συλλογικά μας όργανα. Δεν διάλεξε το δρόμο της σύνθεσης και της κατάθεσης προτάσεων οι οποίες να εξισορροπούν τα συμφέροντα όλων των γιατρών της πρωτοβάθμιας περίθαλψης και τις ανάγκες των ελλήνων πολιτών οι οποίοι δικαιούνται περίθαλψης αντίστοιχης με την οικονομική τους προσφορά. Αντ’ αυτού επέλεξε τα τελεσίγραφα που οδηγούν σε ενδοκλαδική σύγκρουση και μαρτυρούν κοινωνική αναλγησία.
Κ.Κουτσομητέλης
Ειδικός Παθολόγος
Μέλος του Ι.Σ.Θ.
Πρώτη φορά έχει συμβεί να σου προτείνει η πολιτεία αύξηση των αποδοχών σου και εσύ να την αρνείσαι, να εμμένεις στα 2 ευρώ!!!. Παράξενο δεν είναι; Βεβαίως κανείς δεν είναι αφελής, ούτε οι γιατροί ούτε ο υπουργός. Οι γιατροί αρκούνται στα 2 ευρώ αρκεί να μην αλλάξει τίποτα (να αποσυρθεί το νομοσχέδιο). Φαίνεται ότι τα 2ευρω αξίζουν περισσότερο από 20! Η μόνη λογική εξήγηση είναι ότι κάθε ασφαλισμένος στο ΙΚΑ κοστίζει μεν για το κράτος 2 ευρώ άλλα ο γιατρός του ΙΚΑ για τον ίδιο ασφαλισμένο εισπράττει τελικά περισσότερα από 20 ευρώ .Πως επιτυγχάνεται αυτό το μαγικό; Είναι απλό: δια της μεσολάβησης του ιδιωτικού ιατρείου. Παίρνεις το πρωί την πενιχρή αμοιβή των 2 ευρώ και το απόγευμα στο ιδιωτικό σου ιατρείο καθορίζεις την επιπλέον αμοιβή για τον ίδιο ασφαλισμένο και για τις ίδιες υπηρεσίες. Έτσι οι δυο από την παρέα είναι ευχαριστημένοι: Το κράτος γιατί ξεμπερδεύει με 2 ευρώ και ο γιατρός γιατί εισπράττει επιπλέον αμοιβή. Ποιος χάνει; Μα ο ταλαίπωρος ασφαλισμένος του ΙΚΑ ο όποιος πληρώνει τα υψηλοτέρα ασφάλιστρα από όλους τους κλάδους ασφαλισμένων και ταυτόχρονα πρέπει να πληρώσει από την τσέπη του για να κάνει την δουλεία του αξιοπρεπώς. Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια.