Monthly Archives: Μάρτιος 2012

Αόρατο τό φθινόπωρο στήν αναβαλλόμενη απουσία τοΟ καλοκαιριοΟ, κι άς ήταν Σεπτέμβρης. Πέρα   μακρυά, ό ήλιος χανόταν στο καθημερινό του ναυάγιο, ό αέρας ζέσταινε τΙς πρώτες Ανατριχίλες τών φύλλων. — Τάχα πότε πεθαίνει Ινας ποιητής; Στή χάση τοϋ δειλινού, μ’ έναν ρυθμό πού στή μνήμη κρατά αιώνες, ακολουθώντας τόν δρόμο τοΟ ήλιου στις χώρες τής λευτεριάς, μέ μιά κίνηση ερειπωμένη γιά όνειρα τελματωμένα ποΰφθανε κάτω …

Αντίο Εύβοια! 29 του Ιούνη 1949. Είμαστε στην πλαγιά στην άκρη στ’ αμπέλια της Αιδηψού λούφα όλη τη μέρα. Ο Νίκος Παπαδημητρίου που μας συνόδευε, ο Γιάννης Ζερμπίνος, βαρκάρης κι εγώ. Οι χωριάτες είχαν φύγει από τις δουλειές. Κι εμείς περιμέναμε να νυχτώσει να πάρουμε τον ανήφορο. Δε βρήκαμε βάρκα να περάσω απέναντι. ‘Οπως μας είχε πει ο λοχαγός Δημόπουλος,  διαταγή αυστηρή όλες oι βάρκες τη νύχτα να  …

10 Μάρτιου 1898. Στις φυλακές της Αίγινας οδηγείται και κρατείται σε αυστηρή απομόνωση ο 26χρονος τελειόφοιτος της Νομικής Μαρ. Αντύπας. Λίγους μήνες πριν και συγκεκριμένα στις 26 Οκτωβρίου 1897, ο πρωτοπόρος αγωνιστής, πατριώτης και υπερασπιστής  της αγροτιάς, συλλαμβάνεται στην πλατεία Ομόνοιας, στην Αθήνα. Ο Αντύπας ήταν συνομιλητής στο συλλαλητήριο εκείνης της ημέρας. Επρόκειτο για μια από τις πολλές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας των Αθηναίων, με αφορμή τον …

Τα φρικιαστικά εγκλήματα του γερμανικού στρατού σε βάρος του ελληνικού λαού, ιδιαίτερα δε σε βάρος των αμάχων, ακόμη και μικρών παιδιών, είναι απερίγραπτα, απίστευτα. Τα ναζιστικά κτήνη, τα εγκληματικά όργανα του Χίτλερ, που, δυστυχώς, είχαν τη συναίνεση, λίαν επιεικώς, για να μην πω κάτι πιο βαρύ, κάτι χειρότερο, μεγάλης, πολύ μεγάλης μερίδας του γερμανικού λαού, μεθυσμένα από την ιδέα ενός παγκόσμιου μεγαλείου της πατρίδας τους, …

Εξήντα ένα δημοσιογραφικά χρόνια συμπληρώνω το φετινό καλοκαίρι. Εξήντα ένα χρόνια δια πυρός και σιδήρου… Μια μακρά διαδρομή που άρχισε το 1950 από ένα έφηβο, επανεξεταστέο της τελευταίας τάξης του οκταταξίου, τότε, γυμνασίου, και συνεχίζεται ακόμη τώρα από ένα γέρο, παρά 1 (ένα) ογδόντα! Και τι δεν είδα και δεν γνώρισα στην διαδρομή αυτή της ζωής μου. Είδα, γνώρισα ανέχεια και απενταρία. Ταλαιπωρίες και κακουχίες …

Εδώ, στην “Αυγή”, αρμόζει να αποχαιρετήσω τον φίλο, τον συνάδελφο, τον συνεργάτη Γιάννη Βούλτεψη. Στην “Αυγή”, που βλέπω να έχει υποστείλει σήμερα την παντιέρα της μεσίστια. Η φιλία μας άρχισε πριν από την “Αυγή” και συνεχίστηκε μετά την “Αυγή” την προδικτατορική. Γνωριστήκαμε το 1951 στον Αϊ-Στράτη, στο στρατόπεδο εξορίστων που δημιουργήθηκε μετά τη Μακρόνησο, και η πρώτη συνεργασία μας ήταν θεατρική! Γράφαμε και οι δύο …

Εμείς να κάνουμε αυτά!… Εμείς να κάνουμε αυτά !!.. Είναι αρκετός καιρός που έχει περάσει και οι φράσεις αυτές που άρχιζε  η συνέντευξη που έπαιρνα, έχουν μείνει ζωηρά στην ανάμνηση μου. Ήταν ένα χαριτωμένο ζευγάρι νέων ανθρώπων , σ’ ένα σπίτι στο Ψυχικό. Ο κύριος – που δεν έχω συγκρατήσει το όνομα του , έχουν περάσει αρκετά χρόνια – είναι γιατρός.Έλλην,  εσπούδασε στην Σουηδία και …

Απεριόριστος ήταν και είναι ο σεβασμός και η ευγνωμοσύνη μου στους γιατρούς και γενικά σ’ όλο το νοσηλευτικό κλάδο, που σώζει ζωές, που προσφέρει υγεία και ανακούφιση από τα δεινά, τους πόνους και την ταλαιπωρία των ασθενών.Σέβομαι, τιμώ και ευγνωμονώ τους γιατρούς, οι οποίοι (στην συντριπτική πλειοψηφία τους) πιστοί στον όρκο του Ιπποκράτη, δίνουν ακόμη και τη ζωή τους για να σώσουν τον ανήμπορο συνάνθρωπό …

  Ήμουν τότε μόλις οκτώ χρόνων και νοιώθω ευτυχής και τυχερός που έζησα το ανεπανάληπτο εκείνο ξημέρωμα και τα όσα ακολούθησαν. Το ξάφνιασμα από τα ουρλιαχτά των σειρήνων, ανάμικτα με τους ήχους των καμπανών, γρήγορα μέσα σε ελάχιστο χρόνο, παραχώρησε τη θέση του στον ενθουσιασμό του κόσμου που βγήκε στους δρόμους με αποφασιστικότητα και ακράδαντη πίστη για τη νίκη! Είμασταν όλοι απόλυτα βέβαιοι πως θα …

Οι Έλληνες μπορεί να έχουμε πολλά ελαττώματα και συχνά να τα κάνουμε θάλασσα ζημιώνοντας τους εαυτούς μας και τη χώρα μας, έχουμε όμως και πολλά προτερήματα, έμφυτα, ενστικτώδη, τα οποία μας ανεβάζουν παγκόσμια στην πρώτη θέση. Ποια είναι; Είναι το φιλότιμο Είναι η γαλαντομία, δηλαδή το κουβαρνταλίκι Είναι η συγγνώμη που δίνουμε εύκολα, συγχωρώντας ακόμη και αυτούς που μας έσφαξαν (Οι Κρητικοί συγχώρησαν τους γερμανούς …