|
Ήμουν τότε μόλις οκτώ χρόνων και νοιώθω ευτυχής και τυχερός που έζησα το ανεπανάληπτο εκείνο ξημέρωμα και τα όσα ακολούθησαν. Το ξάφνιασμα από τα ουρλιαχτά των σειρήνων, ανάμικτα με τους ήχους των καμπανών, γρήγορα μέσα σε ελάχιστο χρόνο, παραχώρησε τη θέση του στον ενθουσιασμό του κόσμου που βγήκε στους δρόμους με αποφασιστικότητα και ακράδαντη πίστη για τη νίκη! Είμασταν όλοι απόλυτα βέβαιοι πως θα νικήσουμε και γι’ αυτό όλοι πανηγυρίζαμε, παραβλέποντας το γεγονός ότι θα παλεύαμε μ’ ένα επηρμένο γίγαντα που διέθετε 7 εκατομμύρια λόγχες… Οι στρατιώτες μας, οι έφεδροι, έφευγαν για το μέτωπο σα να πήγαιναν σε γιορτή, σε πανηγύρι, για να γλεντήσουν! Δεν τους πτοούσε τίποτα. Δεν λογάριαζαν, ότι μπορεί να μην ξαναγυρίσουν… Έφευγαν με τη βεβαιότητα πως θα γυρίσουν νικητές. Και έτσι έγινε. Το έπος του 1940, το έπος του αλβανικού μετώπου, ο θρίαμβος του Δαβίδ απέναντι στο Γολιάθ, μας έκανε και μας κάνει όλους υπερήφανους που είμαστε Έλληνες, που ξέρουμε να πολεμάνε και να νικάμε. Λίγο ακόμη και οι πανίσχυρες φασιστικές στρατιές του Μουσολίνι θα πήγαιναν για κολύμπι… θα τους πετάγαμε στη θάλασσα! Σώθηκαν χάρη στην επίθεση που η μικρή Ελλάδα δέχθηκε από τον σιδηρόφρακτο χιτλερικό κολοσσό! Οι νικητές είμαστε εμείς. Εμείς δώσαμε την πρώτη μεγάλη νίκη του ελεύθερου κόσμου εναντίον των δύο φασιστικών τεράτων! Η Ελλάδα, οι έλληνες δεν πτοούνται, δεν κάνουν πίσω, αγωνίζονται για το δίκαιο και νικούν. Αυτό αποδείχθηκε κατά την μακραίωνα ιστορία μας και κατά τα 71 χρόνια που πέρασαν από το 1940 και, είναι βέβαιο, ότι για μια ακόμη φορά θα αποδειχθεί και στην παρούσα δύσκολη περίσταση. Και πάλι θα νικήσουμε!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΙΟΥΝΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΣΗΕΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ (παλαίμαχος) e-mail : gtsioun@otenet.gr |
